رفلاکس معده در دوران نوزادی و شیرخوارگی علاوه بر علایم تنفسی و گوارشی ناشی از برگشت محتویات اسیدی معده به مری و مجاری تنفسی فوقانی علائمی نیز خارج از سیستم تنفسی و گوارشی دارد.
در بررسی به عمل آمده بروی 560 کودک مبتلا به رفلاکس نوزادی کنترل شده با گروه مشابه سنی بدون سابقه ی رفلاکس نوزادی در رنج سنی مشابه طی تحقیق و جمع آوری اطلاعات زمان معاینه ی بالینی و شرح حال گیری از والدین این کودکان در بیماران و مراجعین به مطب و کلینیک نگارنده بدست آمده است.
بدین منظور از ابتدای سال 92 تا پاییز همان سال مراجعین به مطب و کلینیک با سابقه ی رفلاکس دوران نوزادی کنترل شده(560 مراجعه کننده) با رنج سنی 2 تا 5 سال که دارای پرونده ی پزشکی از دوران نوزادی نزد نگارنده بودند با همان تعداد از مراجعین با رنج سنی مشابه 2 تا 5 سال که آنان نیز دارای پرونده ی پزشکی از دوران نوزادی بدون سابقه ی رفلاکس معده نزد نگارنده بودند، مورد بررسی از نظر رفتار های خاص در شرایط مشابه قرار گرفتند و از سه طریق معاینات بالینی، پرسش از والدین و کودکانی که قادر به همکاری بودند و نظر دهی مشاور کودک و نوجوان همکار در مطب از نظر عادات رفتاری مورد سنجش قرار گرفتند.
در بررسی نتایج اختلافات زیر که با درصد بالای مورد قبول بین دو گروه بدست آمد، کودکانی که دارای سابقه ی رفلاکس نوزادی بودند در مقایسه با گروه مشابه:
- دارای درصد بالاتری از انگشت مکیدن (42 درصد در مقایسه با 7 درصد گروه بدون سابقه ی رفلاکس معده)
- پرخاشگری مانند پرتاب کردن اشیا
- کشیدن موی خود و دیگران
- زدن سر خود به دیوار یا زمین و عاداتی مانند گاز گرفتن و چنگ زدن (22 درصد در مقایسه با 5 درصد گروه بدون سابقه ی رفلاکس معده)
- اختلالات خواب شامل دیر به خواب رفتن، پریدن از خواب، غلط زدن مداوم در طول خواب، دیدن خواب های بد همراه با گریه و ناآرامی که کودک را از خواب بیدار می کند
- ناله در هنگام خواب و عدم به خواب رفتن در محل های گرم و هنگام استفاده از پتو و بالشت (66 درصد در مقایسه با 12 درصد گروه بدون سابقه ی رفلاکس معده)
- بی قراری در طول سفرهای درون شهری و برون شهری به صورت تهوع با یا بدون استفراغ در طول حرکت
- تمایل به بغل شدن و نا آرامی در صورتی که در آغوش نباشند
بروز علائم اسهال و استفراغ در طول سفر
- واکنش بیشتر تنفسی مانند سرفه، گرفتگی بینی و علایم مشابه سرماخوردگی در طول سفر (25 درصد در مقایسه با 9 درصد کودکان بدون سابقه ی رفلاکس نوزادی)
- ریسه رفتن ( نگه داشتن نفس همراه با کبود شدن صورت و علایمی مشابه با تشنج که به صورت هوشیارانه و توسط خود کودک به منظور جلب توجه والدین صورت می پذیرد) نیز در کودکانی که دارای سابقه رفلاکس نوزادی بودند در مقایسه با کودکانی که فاقد سابقه ی رفلاکس نوزادی بودند هم بروز بیشتری داشت (35 درصد در مقایسه با 4 درصد) و هم از شدت بیشتر و زمان طولانی تری برخوردار بود
- سایر واکنش ها مانند تیک های عصبی، بیش فعالی و کمبود توجه و تنوع در بازی های مورد علاقه کودک تفاوت معنی داری در دو گروه نداشت.
- بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت کودکانی که در طول دوره ی نوزادی و شیرخوارگی دارای رفلاکس نوزادی بوده اند و رفلاکس معده ی آنان شناخته شده و تحت کنترل بوده است در مقایسه با کودکانی که فاقد این سابقه بوده اند، بیشتر دچار پرخاشگری، پرتاب اشیا، اختلال در به خواب رفتن و بی قراری در طول خواب، مکیدن انگشت، ریسه رفتن، زدن سرخود به اشیا و کندن موها، بی قراری در طول سفر، تهوع و استفراغ حین حرکت در اتومبیل در سفرهای درون و برون شهری، تمایل به جلب توجه و کاهش آستانه ی تحمل پذیری می باشند، ولی از نظر بروز تیک های عصبی، بیش فعالی و کمبود توجه (هر چند کودکان دارای سابقه ی ریفلاکس در ظاهر و طبق نظر والدین به نظر پر جنب و جوش تر و بیش فعال به نظر می رسند) اختلاف معنی داری بین این دو گروه وجود ندارد.
در سایر مقالات دکتر بهروز مقدادی به بررسی بیشتر بیماری های کودکان می پردازیم.